May mga kuwentong personal at masakit na hindi kailanman dapat mabura. Isa na rito ang kwento ni PO1 Loreto Guyab Capinding II, anak ng Isabela at isa sa 44 na miyembro ng PNP-Special Action Force na nasawi sa madugong engkuwentro sa Mamasapano, Maguindanao noong Enero 2015.
Si Loreto ay nakatakdang pakasalan ang kanyang nobya na si Genevieve Binoya, ang kanyang kasintahan sa loob ng pitong taon. Sa kabila ng kanilang mga plano para sa hinaharap, nanatiling lihim sa kanya ang tungkol sa misyon sa Mamasapano, isang lihim na siya mismo ang nagdala hanggang sa kanyang huling sandali.
Ayon sa mga ulat, kung naging matagumpay ang operasyon, si Loreto ay ire-reassign sana sa Isabela. Mas malapit ito sa kanyang pamilya at kay Genevieve, at mas malapit rin sa katuparan ng kanilang mga pinapangarap na buhay magkasama. Ngunit ang lahat ng ito ay nauwi sa pangarap na hindi na natupad.
Noong Enero 31, 2015, dakong alas-otso ng umaga, muling nasilayan ng kanyang mga kababayan ang kanyang mga labi. Ngunit sa pagbabalik na iyon, hindi na siya ang pulis na aktibong naglilingkod, kundi isang bayani na nag-alay ng buhay para sa kapayapaan ng bansa.
Para sa kanyang pamilya, si Loreto ay isang mabait, masipag, at mapagmahal na anak. Para kay Genevieve, siya ay isang katuwang sa mga pangarap at pag-asa. Ngunit para sa sambayanang Pilipino, si Loreto ay isa sa mga SAF 44, mga pulis na hindi nag-atubiling isakripisyo ang lahat alang-alang sa tungkulin at sa bayan.
Ang kanyang kwento ay paalala na sa likod ng bawat pangalan sa listahan ng mga nasawi, mayroong pamilya, mga pangarap, at pusong nagmahal. At sa bawat paggunita, nawa’y hindi lamang siya maalala bilang isa sa SAF 44, kundi bilang si Loreto, isang anak ng Isabela, at isang bayani ng bayan.
